In mijn vorige blog deelde ik de derde les van de Camino. Vandaag nog een extra (laatste Caminoles): je kunt veel meer dan je denkt! De Camino heeft mijn zelfvertrouwen een boost gegeven!
Hoe de 40% regel mij hielp om door te gaan
We zijn als mensen geneigd om weg te gaan van pijn en vervelende gevoelens. Verdriet, pijn, schuldgevoel of angst, liever niet! We zoeken afleiding, gaan harder werken, nemen nog een borrel, doen helemaal niets meer of zoeken een andere strategie om het ongemak niet te hoeven ervaren. En dat is helemaal niet erg, zolang het je niet in de weg staat om ondanks deze ervaringen te doen wat je graag wilt.
Om het bruggetje te maken naar de Camino: ik was uiteraard niet blij met zeiknatte schoenen, irritatie, eenzaamheid, blaren, stekende schenen en pijnlijke bovenbeen spieren. Allerlei strategieën heb ik toegepast om deze gevoelens draaglijker te maken:
- Tegen mezelf zeggen dat het 'maar een gevoel is'
- Nadenken over waar het vandaan kwam inclusief volledige analyse
- Rekken en strekken
- Oneindig veel foto's maken als afleiding onderweg
- 1000 keer op m'n horloge kijken en uitrekenen hoelang ik nog moest lopen
Stoppen was geen optie, want ik wilde aankomen in Santiago. Tijdelijk stoppen had gekund, maar dat betekent de dagen erna meer lopen. Dus ik liep eigenlijk altijd door.
Wat mij hierbij enorm hielp in tijden van pijn en ongemak is de '40% regel' van David Goggins. Onze mind (hoofd) stuurt je in de richting van comfort. Je hoofd voorkomt dat je ongemak, pijn, angst ervaart. Er zullen gedachten opkomen als:
- Stop er maar mee
- Je kunt zo echt niet meer doorlopen
- Dit is echt de grens van wat je aankan
- Het is genoeg
Je hoofd wil dat je opgeeft, omdat het je comfortabel wil houden. Dus geen pijn, geen ongemak. Alleen zonder pijn en ongemak bereik ik het eindpunt niet. Dus ik had twee keuzes: doorgaan met ongemak, of stoppen. Toen ik tijdens de Camino opmerkte dat ik mijn hoofd zei: 'je kunt beter stoppen.' Herkende ik wat er gebeurde en zei ik tegen mezelf: 'Oké, dit is wat er gebeurt.' Je kunt dus nog een keer zover. Dat gaf mij zoveel zelfvertrouwen. Goggins noemt het 'take control over your mind'. Ik ben niet zo fan van die terminologie, en ben meer voorstander van de defusie-techniek uit de Acceptance & Commitment Therapy (ACT). Daarover hieronder meer.
Defusie- afstand nemen van je gedachten
We nemen onze gedachten vaak enorm serieus. Voor je het weet wordt je helemaal aangestuurd door je gedachten. Je ervaart dan een vol hoofd dat niet meer stopt met denken. Nu kun je heel hard je best doen om de gedachten die je hebt proberen te veranderen.
Dat is alleen heel hard werken! We hebben dagelijks duizenden gedachten, waarvan zo´n 70% negatief is. Een hoop gedachten om om te buigen!
De Acceptance & Commitment Therapy (ACT) gebruikt defusie voor het anders omgaan met gedachten. Je verandert niet zozeer de inhoud van je gedachten, maar wel de relatie met je gedachten. Je creëert als het ware afstand tussen jezelf en jouw gedachten. Hierdoor ontstaat ruimte voor keuze: hoe wil jij handelen, reageren? Luister je naar de gedachte of laat je hem gaan?
Een bekende defusie-oefening is: geef je verstand een koosnaampje:
Geef je verstand een koosnaampje
Dé manier om te ervaren dat je losstaat van je verstand is je verstand (of je piekerfabriek) een koosnaampje te geven*. Die van mij heet Karel (van Kritische Karel). Dus als ik merk dat mijn hoofd overuren maakt, analyses doet en alle rampscenario's de revue laat passeren, merk ik op: 'Hey Karel, je bent weer lekker bezig.'
Met het opmerken creëer je automatisch afstand tussen jezelf en je gedachten. Het alleen al opmerken zorgt ervoor dat de angel eruit wordt gehaald. Bij defusie is het niet nodig dat je je verstand precies typeert (zoals ik ook wel eens doe in mijn blogs).
Bedenk een naam voor je verstand. Mijn verstand heet vanaf nu..... (hiernaast nog wat inspiratie)
Ohja, ook als je hoofd nu zegt: 'wat is dit voor een belachelijke oefening, kun je hem alsnog doen ;), kan hoeft niet'
*Uit: Uit liefde voor jezelf. Jansen (2023)
Inspiratie: koosnaampjes voor je verstand
- Heks
- Cruella
- De directeur
- Herman
- Annie
Tip: Neem niet de naam van een bekende, maak het niet te persoonlijk!* Het mag een vrolijke of ludieke naam zijn!
Je gedachten minder serieus nemen
Door bij pijntjes en ongemak op te merken dat ik vooral gedachten had als: 'stop er maar mee', 'je kunt zo niet verder', maar dat dit niets zei over of ik verder kon of niet, ontstond er ruimte om door te gaan.
Af en toe moest ik er zelfs om lachen: 'ha, daar issie weer.' Op andere momenten kon ik er niet om lachen en zei ik tegen mezelf: 'je hebt nog 60% over, dus het komt goed.' Als het dan uiteindelijk ook goedkomt en je 30km hebt gelopen met blaren, boost dat enorm je zelfvertrouwen. Zeker als je 's ochtends dacht dat het echt onmogelijk was om ook maar 1 km te lopen.
Neem je gedachten niet te serieus, je kunt meer dan je gedachten je voorhouden! Je gedachten willen je alleen maar uit het ongemak houden.
Door het ongemak juist op te zoeken, wat ruimte te creëren ten opzichte van je gedachten verbaas je jezelf in wat je kunt.
- Hoe ga jij om met je mind die je vooral wil beschermen voor ongemak?
- Wanneer stop jij op 40% van je kunnen?
- Hoe heet jouw verstand vanaf nu?
Dit was de laatste Caminoblog. Deze blog gaat door met persoonlijke ervaringen, gekoppeld aan de thema's veerkracht en flexibel omgaan met jezelf :) Volgende keer: hoe aandacht en ademhaling je helpen bij het omgaan met ongemak.
Heb je nou een vraag over deze blog of wil je meer weten over een thema? Laat het hieronder weten! Dan kom ik er in een van de volgende blogs terug. Leuk als je mee blijft lezen!
Reactie plaatsen
Reacties