In mijn vorige blog deelde ik de tweede les van de Camino. Vandaag meer over les 3: Ik kan me prima vermaken met onbekenden, en ik heb tijd alleen nodig.
Ik kan makkelijk mengen met 'onbekenden'
Ik dacht altijd dat ik niet zo makkelijk mengde met onbekenden, dat ik contact maken lastig zou vinden. Kom ik wel uit mijn woorden? Hoe pak ik dat dan aan? Zitten mensen wel op mij te wachten? Genoeg beren op de weg.
Tijdens de Camino kwam ik er wonderbaarlijk genoeg achter dat ik als vanzelf contact leg met anderen en dat ik daar echt van geniet. Dat ik het leuk vind nieuwe onbekende mensen beter te leren kennen. Wat daarin helpt is dat veel wandelaars alleen liepen, waardoor je als vanzelf een band hebt met iemand. Je deelt iets gemeenschappelijks.
Al vrij snel betrapte ik mezelf er dus op dat dit 'verhaal over mijzelf' geen stand meer kon houden, want het was niet waar. Daar moest ik wel om grinniken. Grappig hoe je zo sterk vasthoudt aan wie je denkt te zijn, op basis van het verhaal wat je aan jezelf verteld en de overtuigingen over jezelf die je je eigen hebt gemaakt.
Bij mij het verhaal van 'de kat-uit-de-boom-kijkende' jongen die een verlegen kant heeft en bang is dat anderen niet op hem zitten te wachten. Die kant is nog wel ergens, maar had tijdens de Camino veel minder behoefte om op de voorgrond te treden. De verbindende, nieuwsgierige Joran was aanwezig, die graag contact maakt en met anderen is.
Welk verhaal vertel jij (over) jezelf?
We hebben allemaal een verhaal over onszelf. Ons verhaal gaat over wat we wel kunnen, niet kunnen en wat wel en niet mag. Dit verhaal zit vol overtuigingen, die helpend of belemmerend kunnen zijn. Belemmerende overtuigingen kunnen je ervan weerhouden te doen wat je graag wilt. Voorbeelden van overtuigingen zijn:
Ik kan niet/ wel...
Ik mag niet/ wel...
Welke overtuiging heb jij over jezelf? Neem er eens één in gedachten.
Overtuigingen uitdagen - The Work
Gelukkig kun je jouw overtuigingen uitdagen door ze te onderzoeken.
Hoe doe je dat? The Work van Byron Katie is een prachtige methode van vier vragen die helpen om anders te proberen kijken naar je overtuigingen. Als voorbeeld: ik kan niet mengen met onbekenden.
1.Is het waar? (ja/nee)
Is het waar dat ik niet kan mengen met onbekenden? Nee, ik meng namelijk tijdens de Camino met onbekenden.
2.Kun je 100% zeker weten dat het waar is? (ja/nee)
Nee, ik heb niet onderzocht of ik niet kan mengen met alle onbekenden
3.Hoe voel je je als je dit gelooft? Hoe gedraag je je? Wat doe je?
Ik voel me wat onzeker, neem geen initiatief in contact, stel me afwachtend op. Denk dat niemand op mij zit te wachten.
4.Wie zou je zijn zonder dit verhaal?
Dan zou ik nieuwsgierig zijn naar de ander en het contact leggen als ik dat wil
5.Keer het om:
Naar de ontkenning- Ik kan wel mengen met onbekenden
Naar de ander- Onbekenden kunnen wel/niet mengen met mij
Naar je denken- Mijn denken kan niet mengen met onbekenden (of: ik denk dat ik..)
Ik ga het meeste aan op omkeren naar je denken: ik dacht dat ik niet kan mengen met onbekenden, maar dat hield geen stand meer tijdens de Camino. Betekent niet dat ik altijd zin in heb om me te mengen met onbekenden.
Ervaar wat deze oefening doet, experimenteer, probeer ook uit (ook al is het spannend). Je kunt dan ervaren of er bewijs is voor jouw overtuiging, of dat er ook een andere waarheid is. Je zult zien dat de stelligheid waarmee je eerst je verhaal vertelde verandert. Zo leer je flexibeler omgaan met de overtuigingen die je hebt
Ik heb tijd alleen nodig
Naast de verbindende kant in mij die graag contact legt en met anderen is, heb ik tijdens de Camino ook ontdekt dat er echt een autonome kant in mij die is graag alleen is, zijn eigen ding doet en vooral geen rekening houdt met anderen. Mijn sociale batterij raakt op een gegeven moment leeg en ik merk dat ik dan wat geïrriteerd raak, onrustig en ongeduldig wordt en geen zin meer heb om me aan te passen aan anderen. Ik wil dan even tijd alleen.
Ik koos er tijdens de Camino daarom voor om 's ochtends altijd alleen te starten, zodat ik rustig de tijd voor mezelf had. Prima om samen te eten of wat te drinken, maar ik ga graag mijn eigen gang. Ergens is dit ook wel zelfbescherming, omdat ik weet dat ik geneigd ben met de groep mee te gaan en dan achteraf te denken: waar ben ik in het geheel? Tijdens de Camino lukte het me aardig goed om voldoende tijd alleen te plannen en echt mijn eigen plan te trekken. Bijvoorbeeld door een rustdag te nemen terwijl de rest doorliep of in een ander hostel te slapen met de hoop een rustige nacht te hebben op een privé kamer. De kritische kant in mij zei dan: valt wel mee, doe niet zo ongezellig, nu laat je de rest achter, stel je niet zo aan. Die liet ik dan maar kletsen :)
Welk verhaal vertel jij jezelf?
Is het waar?
Kun je na het onderzoeken van jouw verhaal zeker weten dat het waar is? :)
Hoe vind jij het om alleen te zijn?
Volgende keer nog één Caminoblog, omdat ik nog een belangrijke les vergeten ben: je kunt zoveel meer dan je denkt!
Dit is dan zeg maar mijn sociale batterij ;)
Reactie plaatsen
Reacties